آزمون بالینی چند محوری میلون برای اولین بار در اواخر دهه ۶۰ میلادی بر اساس مدل آسیب‌شناسی روانی میلون توسط تئودور میلون ساخته شد. سپس در اواسط دهه ۸۰ مورد تجدید نظر قرار گرفت.بر اساس آخرین طبقه بندی انجمن روانپزشکی آمریکا (DSM-V) اختلالات شخصیتی در سه طبقه ی اصلی به نامهای طبقه ی C ، B ، َA قرار می گیرند.

در طبقه A اختلالات شخصیت دوری گزین (Schozid )، اسکیزو تایپال (Schzotypial ) و پارانوئید قرار دارند . ویژگی مشترک این طبقه از اختلالات شخصیتی حالت عجیب و غریب بنظر رسیدن رفتارهای شخص مبتلا می باشد.

در طبقه B اختلالات شخصیتی اختلالات ضد اجتماعی، خود شیفته ( Narcissistic )، نمایشی (Hysterical ) و مرزی (Borderline ) قرار دارند. ویژگی مشترک این طبقه از اختلالات شخصیتی ابراز حالت های هیجانی شدید در اکثر موقعیتها می باشد و در طبقه اختلالات شخصیتی C اختلالات شخصیتی اجتنابی (Avoidance )، وسواسی (Obsessive ) و وابسته (Dependence ) قرار دارند.

ویژگی مشترک این طبقه از اختلالات شخصیتی وجود حالت اضطراب و نگرانی زیاد در اکثر موقعیتها و یا اکثر زمانها می باشد. برای تشخیص اختلالات شخصیتی آزمونهای زیادی طرح ریزی و اجرا شده است. یکی از معروف ترین این آزمونها آزمون چند محوری بالینی میلون یا MCMI است.

این آزمون برای بزرگسالان مورد استفاده قرار می گیرد و برای اجرای آن لازم است که آزمودنی دست کم تا کلاس هشتم درس خوانده باشد. آزمون MCMI علاوه بر آنکه می تواند برای تشخیص ابتلا به اختلالات شخصیتی مورد استفاده قرار گیرد در تشخیص سایر اختلالات روانپزشکی ( مانند اختلال وسواسی – اجباری ، اختلال افسردگی و اختلال هذیانی ) نیز کاربرد دارد.